Τα παιδιά της νέας φτώχειας...
Τα παιδιά της κρίσης, τα παιδιά της νέας φτώχειας, τα "αφανή" παιδιά των φαναριών ζουν δίπλα μας, κυκλοφορούν ανάμεσά μας, κατοικούν μέσα μας, σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα. Tα παιδιά ενός "κατώτερου Θεού" όσο και να θέλουμε να τα αγνοούμε δεν είναι αόρατα.
Εκτός από τις εικόνες και τις φωτογραφίες στα ΜΜΕ ή τις δια ζώσης εμπειρίες του καθενός μας, αποτυπώνονται σε μελαγχολικές στατιστικές, σε επίσημες μετρήσεις, σε ποσοτικούς δείκτες, υπενθυμίζοντας ακόμα και στους πιο αδιάφορους ή αδαείς πως η βαρβαρότητα της φτώχειας και της υλικής αποστέρησης, ως "κοινωνική κατασκευή", ταυτοποιείται από την παιδική ηλικία των ανθρώπων.
Παρά τις όποιες μεθοδολογικές διαφοροποιήσεις ή ακόμα και ενστάσεις για τη μέτρηση της φτώχειας, το ζήτημα υπερβαίνει κάθε διάθεση μικροκομματικής ρητορικής. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη ενός βασανιστικού προβλήματος που η οικονομική κρίση, η παρατεταμένη ύφεση, η συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, οι πολιτικές λιτότητας, η αποδυνάμωση των θεσμών κοινωνικής πολιτικής, επιδείνωσαν σημαντικά την τελευταία δεκαετία.
Αναφορικά προς την Ελλάδα, η πρόσφατη Έκθεση της UNICEF η οποία αποτυπώνει το επίπεδο διαβίωσης και ευημερίας των παιδιών στη χώρας μας, επικαιροποιεί την εικόνα του προβλήματος υπολογίζοντας πως «περίπου μισό εκατομμύριο παιδιά ζουν σε φτωχές οικογένειες» επισημαίνοντας πως «με βάση το όριο φτώχειας του 2007 (έρευνα 2008) το ποσοστό παιδικής φτώχειας από 22,6% το 2008 μειώνεται στο 20,7% το 2009. Στη συνέχεια όμως αυξάνει με δραματικά γρήγορους ρυθμούς και ανέρχεται στο 55,1% το 2014 (στοιχεία της έρευνας του 2015). Αυτό σημαίνει ότι το 2014 το 55,1% των παιδιών της χώρας είχε συνθήκες διαβίωσης αντίστοιχες με αυτές που είχε το 20,7% των παιδιών το 2009» (Unicef, 2017).
Hits: 181